Kila predstavlja defekt (slabost) prednjeg trbušnog zida i preponskog kanala koji dopušta izlaženje tkiva ili organa (najčepće iz trbušne duplje) koje u uobičajenim uslovima nije prisutno u tom prostoru. Preponska kila može dovesti do neugodnosti i tupih bolova u regiji prepone koji se najčešće ispoljavaju nakon napora. Nakon nekoliko meseci od nastanka kile, ona postaje uočljiva u regiji prepone ili skrotuma (mošnica), nakon čega bolovi najčešće nestaju. Ukoliko se ne operiše, kila može dovesti do komplikacija i postati životno ugrožavajuće stanje.
Najčešće komplikacija do kojih može doći su :
- Uklještenje (inkarceracija) – sadržaj kile nije moguće vratiti nazad u trbuh te dolazi do povećanog rizika od opstrukcije i strangulacije
- Opstrukcija – nastaje kod pacijenata sa dugogodišnjim kilama, podrazumeva uspored prolazak crevnog sadržaja kroz uklješteno crevo u kili
- Strangulacija – narušena vaskularizacija (ishranjivanje krvlju) creva koje se nalazi u kili, predstavlja hitno stanje i zahteva hitnu operaciju
Preponsku kilu je u najvećem broju slučajeva moguće dijagnostikovati fizikalnim pregledom.
U retkim i nejasnim situacijama, neophodno je uraditi ultrazvučni pregled regije prepona ili CT pregled.
Klasična operacija koja se danas najčešće koristi u rešavanju preponskih kila zasniva se na tehnici po Lichtensteinu, odnosno uz korišćenje protetskog materijala (mrežice).
Razvojem minimalno invazivne hirurgije dolazi do razvoja tri osnovne tehnike u zavisnosti od načina pristupa preponskom kanalu kao i mesta za pozicioniranje mrežice:
- 1. transabdominalni preperitonealni pristup – TAPP
- 2. intraperitonealni onlay mesh – IPOM
- 3. totalno ekstraperitonealni pristup – TEP
Koje su prednosti minimalno invazivne hirurgije?
Laparoskopija predstavlja tehniku pristupa trbušnoj duplji kroz male rezove na trbušnom zidu dimenzija od 5 do 12mm. Kroz specijalno napravljene radne kanale (portove), a uz pomoć elegantnih instrumenata i kamere sa uvećanjem od 5 do 10 puta, možemo pristupiti svakom delu trbušne duplje i grudnog koša, adekvatno uočiti i rešiti problem. Ovako mali rezovi, u odnosu na klasične operacije, pružaju mogućnost brzog oporavka, smanjuju rizik od infekcije, omogućavajući povratak redovnim aktivnostima već kroz nekoliko dana. Prednost kamere sa uveličanjem smanjuje mogućnost greške u iskusnim rukama na minimum, te dovodi do zapažanja najsitnijih detalja tokom procedure.
Tehnike minimalno invazivnog rešavanja kila
Najčešće izvođene operacije u rešavanju preponskih kila su TAPP i TEP tehnika između kojih postoje male razlike. Tokom transabdominalnog preperitonealnog pristupa (TAPP) kamerom ulazimo u trbušnu duplju nakon čega na prednjem trbušnom zidu možemo identifikovati ne samo kile u preponskoj regiji, već i kile na dijafragmi, već i sve druge kile prednjeg i bočnog dela trbušnog zida. U željenoj regiji možemo vratiti sadržaj iz trbuha nazad u adekvatnu poziciju nakon čega u prethodno pažljivo pripremljenoj regiji pozicioniramo i fiksiramo mrežicu. Posebna prednost ove tehnike postoji u mogućnosti pregleda cele trbušne duplje i identifikaciji drugih patoloških stanja ili bolesti u trbuhu.
Tokom ekstraperitonealnog pristupa (TEP), odmah pristupamo regiji od interesa, bez narušavanja unutrašnjeg omotača trbuha. Cela operacija se ovim pristupom izvodi unutar samog trbušnog zida, u potpunosti bez mogućnosti stvaranja priraslica u trbuhu. Ovakav pristup posebno je pogodan kod mladih i izuzetno aktivnih rekreativnih ili profesionalnih sportista. Povratak redovnim aktivnostima kod ove tehnike je već nakon 24-48h, dok se aktivan trening punog kapaciteta preporučuje već nakon 4 do 5 dana.
Intraperitonealni pristup (IPOM) koristi se za sve kile prednjeg trbušnog zida, nastale primarno ili nakon prethodne operacije. Tehnika nam donosi mogućnost istovremene reparacije i ojačavanja više različitih slabih mesta trbušnog zida uz pomoć posebnih mrežica velikih dimenzija. Kao i kod ostalih minimalno invazivnih procedura, oporavak nakon intervencije je nekoliko dana.
